Ik hield van sitcoms als kind. Ik herinner me dinsdag goed als de nacht dat ik tot 9.30 uur kon blijven om te genieten van een cluster van mijn favorieten: opgetogen dagen, Laverne en Shirley en Three’s Company. Zoals veel kinderen, heb ik mijn mama vergeleken met Carol Brady, Claire Huxtable of Elise Keaton. En laat me niet beginnen op juni Cleaver.
Maar de tv -mama’s van 2012 lijken veel meer op ik en mijn vrienden dan die van weleer.
Als ik de hele nacht geniet, heb ik het gevoel dat de schrijvers mijn gedachten lezen. Hoe kennen ze mijn diepste gedachten? Als we genieten van de show, kijkt Alec regelmatig naar me alsof ik wil zeggen, je bent zo’n Reagan met bijna elk absurde ding dat ze doet:
Geboorte. Ja, ik was ook bezorgd over de te doen aantrekkende arts die daar helemaal opkwam.
Oudjaarsavond. Jaar na jaar heb ik me overgegaan op rockband- en bordspellen om mijn vrienden te overtuigen om te komen nadat de kinderen in bed liggen en ons redden van het inhuren van een oppas. En net als het karakter van Christina Applegate, ben ik misschien een klein beetje competitief in deze arena.
Auto winkelen. Deze show krijgt me. Ik voelde me leeggemaakt toen ik mijn woonkamer-op-wielen aka Honda Odyssey kreeg, maar het moest worden gedaan. Mijn minibus pimpen om de wereld te laten zien dat ik een gevoel voor humor heb, staat op de takenlijst.
De show heeft een sitcommy -sfeer, maar het is allemaal gemaakt met een knipoog naar mijn echte leven. De hele nacht heeft de vinger op mijn rookie-mom-asparaat-tot-mainain-a-love-love-sense-of-mode-en-kwaliteit-vriendschapspuls.
Wanneer de moderne familie is, ben ik zo’n Claire. Tussen haar behoefte om de oncontroleerbare gebeurtenissen in haar leven te beheersen, het oogrol, de incidentele uitbarstingen van spontaniteit, besteedt Alec veel meer tijd aan het bekijken van mij en knikken dan genieten van de show. Toen ik leden van mijn uitgebreide familie interviewde over hun favoriete televisieshows, werd het moderne gezin vaak door alle generaties gekozen (om nog maar te zwijgen over de burgerlijke staat, het aantal kinderen en seksuele geaardheden). Ja!!
En ouderschap. In mijn eigen achtertuin van (denkbeeldige) Berkeley. Hoewel mijn familie geen basketbal speelt om onze problemen weg te wassen, is het schrijven geweldig en voelen de personages echt aan. Niet verrassend, ik identificeer veel sterk met Christina, de mama van drie die net een baby hebben gekregen, maar ik weet op verschillende tijdstippen blikken van mijn man over elk van de vrouwen. Zelfs de tieners.
Verdomd goed schrijven over deze programma’s. Of misschien ben ik maar één enorm cliché.
Wie zijn je favoriete tv -moeders? En hoeveel identificeer je je ermee?
Ik geniet niet van mijn favoriete shows? Je moet absoluut zijn. Amazon laat je vanaf het begin direct genieten:
Ouderschap: het wordt gewoon beter vanaf hier
De hele nacht omhoog: begint sterk, blijft sterk, vooral als je nu in de babyfase bent, ideaal
Modern Family: als je niet met je broek lacht, vergeet het dan dan